Zin in Zen op Zondag? Zondag 26 april, 10u - 12 u, Van Giffenstraat 6, Sneek

Heb je zin in wat meditatieve oefening in het ritme van de ademhaling, zitmeditatie, loopmeditatie en een lekkere kop thee tot slot? Kom dan langs Zondag 29 maart, 10u - 12 u, Van Giffenstraat 6, Sneek. 

Voor iedereen die erg druk is een tip: 

"Er is altijd tijd om je ademhaling een aantal malen bewust te volgen."

Als de ademhaling tot rust komt, komt het lichaam tot rust, komt de geest tot rust.

Tot zondag!

Aanmelden voor de zen-zondag-ochtend kan door een e-mail te sturen xaverius.behnen@gmail.com

Ik vraag een bijdrage van €10,-

Hartelijke groet, 

Xaverius

Voor het welzijn van alle levende wezens

Meestal identificeren wij ons met het hysterische stemmetje in ons hoofd. Dat stemmetje projecteert ons wereldbeeld op een wit doek ergens in ons hoofd. Dat stemmetje en dat beeld zien we als ons ware zelf. Vaak zien we het ook als een diepzinnig zelf, dat door anderen niet altijd op zijn waarde wordt geschat. Ze zien niet hoeveel diepgang we eigenlijk hebben.

Het deel van ons bewustzijn dat naar buiten kijkt en luistert, naar de vogeltjes, de bomen, andere mensen, dat deel zien we vaak als het oppervlakkige deel van ons bewustzijn en niet als onze ware natuur. De Boeddha zei dat we een ‘op-zijn-kop’ beeld van de werkelijkheid hebben. We verzinken liever in onze diepzinnige gedachten dan dat we hier-en-nu naar de vogeltjes luisteren. Steeds zijn we liever ergens anders, nl op het witte doek in ons hoofd, dan waar we werkelijk zijn.
Hoe is het om iemand te ontmoeten die liever ergens anders is?

We zijn liever niet aanwezig met wat er hier-en-nu is, omdat we het niet herkennen als ons ware zelf.
Hetzelfde mechanisme werkt als we de krant lezen. We lezen wat IS (islamitische staat) aanricht en denken ‘dat is afgrijselijk, dat is meer dan ik kan verdragen’ en we gaan snel het volgende artikel lezen. Dat gaat over de overval op een winkelier en we denken ‘dat is verschrikkelijk’ en we gaan het volgende artikel lezen. Dat gaat over de opwarming van de aarde en de gevolgen daarvan en we denken, ‘dat mag toch niet, dat is rampzalig’. We lezen verder, over het kappen van de regenwouden en denken ‘weten de mensen dan niet beter?’ We vouwen snel de krant op, of sluiten onze ipad af.
In al deze gevallen besluiten we, vaak onbewust, dat het niets met ons te maken heeft. Ons ware zelf is, althans dat denken we, die projectie in ons hoofd en niet dat wat nu op dit moment aan de hand is. Daar hebben we niets mee te maken. Zo raken we het contact met de werkelijkheid kwijt.

De Boeddha zei al dat zijn tijdgenoten het contact met de natuur kwijtraakten. Zelf trok hij zich de helft van het jaar terug in het woud, om te mediteren. Hij adviseerde zijn monniken hetzelfde te doen.

Misschien is het wat kort door de bocht, maar ik denk dat hetzelfde mechanisme (het hebben van een 'op-zijn-kop' wereldbeeld) onze kleine en grote problemen veroorzaakt. Doordat we een verkeerd beeld van de werkelijkheid hebben identificeren wij ons met die projectie in ons hoofd. Als we zouden zien dat het vogeltje, het tjilpen, de boom, het regenwoud, de aarde met de opwarming erbij, die ander, die we misschien als vijand zien, dat dat allemaal ons ware zelf is. We zouden dan meer als de gepoetste spiegel zijn die de werkelijkheid reflecteert zoals zij is, zonder voorkeur, zonder afkeur, zonder goed, of kwaad, zonder grenzen, zonder ‘ik’ en zonder ander. Als we de werkelijkheid zo zouden ervaren, zouden we stap voor stap de oplossingen voor onze problemen kunnen implementeren. Daar is een transformatie van bewustzijn voor nodig, daar zitten we voor op het kussen. De oplossingen kunnen we niet van te voren bedenken en uitonderhandelen. Als dat kon hadden we dat al lang gedaan en waren het geen problemen geweest.

Als de Boeddha zijn monniken aanspoorde om in het woud te gaan mediteren zei hij: ‘doe dit voor het welzijn van alle levende wezens.’

De bagage die je opdoet met je meditatie neem je mee de wereld in en het doet toch iets denk ik.

Altijd hier, nooit daar

Het gaan van het geestelijk pad vindt altijd hier plaats, nooit daar. Altijd hier-en-nu, nooit daar-en-dan. Het vindt plaats in de open, grenzeloze innerlijke ruimte.

Hier is waar het gebeurt, dichterbij dan dit kun je niet komen. Intiemer met de werkelijkheid kun je niet worden. Hier is alleen voelen en ervaren, niet weten, want dit-hier heeft geen betekenis. Alle betekenis die ik ken heeft hier geen betekenis, want alle kenmerken die ik toeken aan die betekenis zijn ook weer leeg en betekenisloos. Toch is dit-hier geen vacuüm, maar allesomvattend. Het sluit niets buiten, daarom kan het ook alles aan.

Dit-hier is thuis en zitten in Zazen is ‘de geest thuisbrengen.’

Je hoeft 'alleen maar te zitten', zonder ergens een accent op te leggen. Dus ook niet op de adem of op een vraag. Alleen maar zitten, maar dan wel met alles wat je hebt: je hele hebben en houwen, of zoals sommige meesters zeiden 'met al je vlees, botten, ingewanden en poriën'. Dat houdt in: heel krachtig zitten, je achterwerk heel stevig in het kussen, knieën op de grond, zacht gestrekte rug (de natuurlijk S-bocht van je wervelkolom), buik iets naar voren met een lichte spanning erin. Je nog iets optrekkend aan je achterkruintje en vervolgens je kin wat naar achteren, zodat je nek wat langer is. Heel fysiek, verzonken in je lichaam, zitten als een berg, geworteld in de grond, oprijzend naar de hemel. 

Alleen maar zitten en verder niets doen, vooral niet proberen te begrijpen. Alleen maar zitten en in de werkelijkheid blijven hier-en-nu, voelen, ervaren en schouwen.

Als je dit doet, voel je bijna meteen hoe dat werkt. Er ontstaat een kracht en een op-recht-heid waarin je alles aan kunt, waarin je alles kunt hebben en dragen, de lastige dingen en de pijn, maar ook de vreugde en de lichtheid. Dit-hier sluit niets buiten.

Vertrouw volledig op de activiteit van het fysieke zitten en probeer verder niets te zoeken of te bereiken. Shunryu Suzuki formuleerde dat kort en krachtig zo:

"Deze houding is er niet op gericht om een bepaalde staat van je bewustzijn te bereiken. Deze houding innemen ís het doel van onze beoefening. Als je zó zit, ben je in de juiste staat van bewustzijn en is het dus niet nodig te proberen een of andere bijzondere staat van bewustzijn (verlichting) te bereiken....

In deze houding zittend, één met de werkelijkheid, thuisgekomen, ben je bevrijd, want je kunt alles aan. In deze houding zijn geen barrières, hindernissen, of afleidingen, want alles wat er is is hèt.

Laat je echter het geringste tussen jou en de werkelijkheid komen; splits je je af van de werkelijkheid, dan ontstaat lijden.

Dit-hier, deze grenzeloze en betekenisloze ruimte is bevrijd en werkt bevrijdend (hoe dat weet ik ook niet). Hier ben je open en flexibel, nooit dezelfde, want hier heb je geen zelf. Maar als je je vastklampt aan een betekenis, een overtuiging, een idee, of een doel, dan verlies je je openheid en flexibiliteit, dat leidt onherroepelijk tot problemen.

Maar dat hoeft niet, want wij mensen hebben de mogelijkheid om te veranderen, om los te laten. Dat gebeurt in die open, betekenisloze, grenzeloze ruimte. Daar kun je zelf niet zo veel aan doen. Er is vertrouwen voor nodig, vertrouwen in dit-hier, geest-lichaam en in de werking ervan. Uit dat vertrouwen volgt het handelen.