donderdag 21 januari 2016

Laten we het simpel houden

'Mediteren is zitten en vergeten.'

We gaan natuurlijk gewoon door in 2016. Soms is het moeilijk om 'gewoon' door te gaan en twijfel je aan jezelf en je praktijk, ook aan je meditatieve praktijk. Doe je het wel goed? Wat heeft het voor zin? Heb je geen belangrijkere dingen te doen?
Laten we het daarom eens heel simpel maken, voor iedereen die twijfelt, of niet van ingewikkeld houdt.
Beschouw meditatie als iets heel fysieks, niet iets dat je met je verstand doet, maar meer als een sport. Stel je voor dat je een sprinter bent kort voor de wedstrijd en dat je in de startblokken gaat staan. Klaar voor de start! Je haalt nog eens diep adem. In werkelijkheid ben je inmiddels gaan zitten. 'Luister' dan, niet met je oren alleen, maar met je hele wezen, naar waar je bewustzijn voelt in je lichaam. Je zult merken dat je op een gegeven moment om goed te kunnen 'horen' je adem inhoudt. Zoals de sprinter voor de start. Op dat moment voel je, meer dan welke plek dan ook in je lichaam, je onderbuik. Een beetje spanning in je onderbuik. Adem dan vervolgens gewoon verder in en uit door je neus, blijf dat beetje spanning voelen in je onderbuik. Voel en ervaar (heel fysiek) wat er nu gaande is en keer steeds weer terug naar dat beetje spanning/bewustzijn in je onderbuik. Al het andere dat je deed en dacht was extra en mag je vergeten. Mediteren is zitten en vergeten. Je zou ook kunnen zeggen 'zitten en afwachten', want je kunt zelf niet iets doen, ook niet proberen te doen. Heb ook vooral geen verwachtingen, want dat weerhoudt je te voelen en te ervaren wat er nu gaande is. Als je zo zit kun je zelfs jezelf vergeten. Dan ben je je oorspronkelijke/ware zelf, dat wat we Boeddhanatuur noemen. Niet meer gescheiden van de werkelijkheid, hier-en-nu.
Natuurlijk komt er van alles boven voordat je jezelf vergeten bent, maar je hoeft alleen te voelen en te ervaren je hoeft er niets mee te doen. Wetende 'dit is mijn meditatie, dit is wat er nu gaande is.'
Misschien vraag je je af waar dit toe moet leiden? Op een kussentje zitten, zonder verwachtingen, zonder iets te proberen, zonder je best te doen. Het punt is dat dat allemaal zaken van het verstand zijn. Op die manier werkt het verstand en op die manier hebben wij ons afgescheiden van de werkelijkheid. Daardoor ervaren we geen verbinding meer met de werkelijkheid.
Als je eenmaal zit, voel je bijna altijd hoe goed en zinvol het is om dit te doen.

Net zoals met sporten. Beide vragen echter een inspanning om eraan te beginnen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten