Verbondenheid

Verbondenheid en compassie, daar gaat het vaak over in het boeddhisme. Dat is wat je ervaart als het denken tot rust is gekomen. Dat kan gebeuren in meditatie, of tijdens een activiteit als ik mezelf vergeet. Ik voel dan een verbondenheid. Het gaat buiten woorden, denken, taal en verstand om.

Ik schrok toch wel even bij het lezen van onderstaand stukje in de reclame van een sportschool. Het gaat over een heel andere vorm van verbondenheid.

" Naast een compleet assortiment cardio, kracht en bewegingsapparatuur biedt Technogym ook netwerkoplossingen en andere programma's. De apparatuur is o.a. aangesloten op internet zodat je zelfs tijdens het sporten/bewegen je sociale contacten kunt onderhouden, het wereldnieuws kunt volgen of naar een film kijken."

Blijkbaar zijn we zo bang om iets te missen dat we zelfs tijdens het sporten 'aangesloten op internet' willen zijn. De hoeveelheid beschikbare informatie wordt alleen maar groter. Er is steeds meer te koop, te lezen, te zien, te horen, te chatten, te gamen, te gokken, te daten, op internet. Als je je laat meeslepen in die stroom is dat ook een manier om jezelf te vergeten. Echter, heel anders dan de bovenbeschreven boeddhistische wijze, waarin je eerst al je gedachtekronkels, verlangens, doelen, verwachtingen en ideeën loslaat. Je bevrijd je eerst om tot een diepe kalmte te komen. Van daaruit ervaar je de wereld weer als nieuw en kun je helder denken. Informatie is een verslaving en net zo als bij alle andere verslavingen hebben we geen vrijheid in het wel of niet vergaren van die informatie en we vinden zeker geen diepe kalmte in die activiteit. Alleen maar steeds meer angst en stress om onze volgende 'shot' informatie te missen.

Natuurlijk zijn er heel veel leuke en nuttige dingen te doen op internet, maar 'alles met mate' zei mijn moeder vroeger al.

Vergeet niet dit artikel te 'liken', te 'tweeten', te 'sharen', of wordt 'friends' met mij. Ik heb het nodig. Ik begin al een beetje te bibberen. :-)